Nooit beleefde Rusland op een voetbalveld een grotere vernedering dan op de Olympische Spelen in 1912. Tegen Duitsland werd het een nederlaag van 16-0, nog altijd een recordscore voor beide landen. De Russische doelman speelde een hoofdrol in dat debacle.
De Nederlandse scheidsrechter C.J. Groothoff maakte het van dichtbij mee en hij was een van de weinigen. Hij kreeg op een snikhete dag de leiding over Duitsland-Rusland, nadat hij eerder al Engeland-Hongarije tot een goed einde had gebracht. De Duiters troffen de Russen in Rasunda, op ongeveer een uur van Stockholm. Het was een duel in de troostronde, waarvoor maar bitter weinig belangstelling bestond. Niet meer dan 25 toeschouwers stonden langs de lijn, een triest dieptepunt.
Rusland wilde aanvankelijk twee teams naar de Spelen sturen: een met spelers uit St. Petersburg en een bestaande uit Moskovieten. De FIFA wilde daar niet aan en liet weten dat de Russische voetbalbond één team mocht afvaardigen.
De oplossing was een beslissingswedstrijd tussen de teams uit beide steden, maar dat bracht geen uitkomst. Het werd namelijk 2-2. Er werd daarom uiteindelijk maar een gemengde selectie samengesteld.De wedstrijd tegen Duitsland was op z'n zachtst gezegd eenzijdig. De Duitsers hadden geen enkele moeite om te scoren. Dat was voor een belangrijk deel te wijten aan de Russische keeper Lev Favorski (foto). Scheidsrechter Groothoff, tevens journalist, kon zijn ogen niet geloven. Hij noteerde in zijn boek Van de groene velden: 'Hij stond steeds in het midden van het doel met de beide tot vuisten gebalde handen voor de borst. Bij een schot trachtte hij den bal met beide vuisten weg te stompen, wat wel eens gelukte, doch dat vaker mislukte! Lag de bal in het net, dan haalde hij hem er met een onbewogen gezicht weer uit, om hem dan, zonder een woord te zeggen, naar het midden te trappen.'
Met een keeper die geen gebruik maakt van zijn recht om de bal te vangen of naar een hoek te duiken, is het lastig winnen. Ook de teamgenoten van Favorski maakten het de arbiter niet lastig. Hij vermoedde dat ze zelfs voor 'tien ongemotiveerde strafschoppen hun mond niet zouden hebben open gedaan.'
Favorski heeft na deze bijzondere wedstrijd niet veel meer gekeept. Nog hetzelfde jaar raakte hij geblesseerd in een duel met Hongarije, waarna hij zijn loopbaan beëindigde. Hij studeerde af in scheikunde en werd leraar.
Die 16-0 is nog altijd, samen met de 17-1 waarmee Denemarken in 1908 Frankrijk verpletterde, de grootste score in de Olympische voetbalgeschiedenis.
Wil je meer lezen over voetbalhistorie en -statistiek? Meld je hier aan voor mijn gratis maandelijkse Nieuwsbrief!