Guus Hiddink viert op 8 november zijn 75ste verjaardag. Een mooi moment op zijn rijke carrière als coach in cijfers samen te vatten.
Op 28 maart van dit jaar won het nationale elftal van Curacao met 2-1 tegen Cuba. Het duel in de WK-kwalificatie van de Midden-Amerikaanse zone bleek de laatste in de lange loopbaan van Guus Hiddink te zijn. Het was pas zijn tweede op de bank van Curacao, maar toen hij in mei zwaar werd getroffen door het corona-virus en zijn herstel enkele maanden vergde, hield de coach het verder voor gezien.
Cuba-thuis was wedstrijd nummer 812 voor Hiddink. De reeks begon rommelig, in 1987. Ruud Gullit forceerde via een geruchtmakend interview in Nieuwe Revu een breuk met zijn werkgever PSV. Hij verwoordde de ergernis die leefde in de spelersgroep en uiteindelijk leidde het ertoe dat Hans Kraay als hoofdcoach plaats moest maken voor zijn assistent Guus Hiddink. Dat was in maart 1987. Het seizoen zat er bijna op, het leek de PSV-leiding niet de moeite om voor het restant nog een coach van buiten aan te stellen. Hiddink mocht het jaar afmaken.
Toen hem ook het volgende seizoen werd gegund, kreeg zijn loopbaan een schitterende start met onder meer het winnen van de Europa Cup voor Landskampioenen.
Als we Curacao buiten beschouwing laten, was Hiddink bij PSV het meest succesvol: twee derde van zijn wedstrijden zette hij om in een overwinning. Daarnaast pakte hij twaalf van zijn veertien hoofdprijzen in Eindhovense dienst.
Hiddink mag dan wereldwijd faam hebben verworven als bondscoach van Zuid-Korea, maar een blik op de cijfers leert, dat hij van de 39 duels slechts veertien keer won. Alleen bij Betis Sevilla was zijn balans nog magerder: zestien wedstrijden en slechts drie zeges.
